Dina tulisan nu ieu ge, ngahaja nyutat tina buku ”Ayat Suci Lenyepaneun” karangan Moh. E. Hasim. Sakalian pikeun da’wah.
TAFSIR & TARJAMAH SURAT YAA-SIIN
Ayat 59 nepi ka 66
59. Jeung dina poe ieu maraneh marisah yeuh jalma-jalma nu baroga dosa !
Sanggeus Gusti Allah nigas perkara sakumna ummat manusa, Manten-na maparin pangwilujeng ku dawuhan salaam ka para ahli sawarga, terus nimbalan jalma-jalma nu baroga dosa supaya misah ti nu gunuluran bagja kamanyangan, arindit ka tempat panganjrekan nu kacina hinana, nya eta naraka Jahannam sakumaha nu kaunggel dina ayat ka 63.
60. Naha lain Kami teh geus marentah ka maraneh, yeuh Bani Adam, supaya maraneh henteu nyembah setan, lantaran satemenna setan teh musuh maraneh nu geus tetela!
Timbalan Gusti Allah pikeun sakumna bani Adam supaya henteu nyembah setan, geus didugikeun ku para Rasul jeung waratsatul anbiya’. Di lembur urang ayeuna, para ulama, kiai atawa ajengan jeung para da’i atawa mubaligh, taya kendatna meupeujeuhan sangkan henteu nyembah setan. Upama urang keukeuh peuteukeuh embung digeuing, engke di aherat bakal dinaha-naha ku Nu Maha kawasa saperti nu kaunggel dina ayat ieu.
Nyembah setan teh nyaeta nyembah ka salian ti Gusti Allah, lantaran nurut kana pangajak setan. Aya keris pusaka, ceuk setan teh :”Tuh buru-buru rumat keris tuturunan ti karuhun, pusti-pusti malar bisa ngalapkaramatna. Lamun rek mitembeyan ngagarap sawah kade ulah poho nyungsumheula di sungapan, lamun rek panen kudu make sawen jeung rarakaan, ulah poho ngongkorongan pabeasan ku areuy geureung jeung omat ulah tinggaleun parukuyan pikeun ngalap berekahna Dewi Sri.”
Kitu di antarana harewaos setan nu teu ngajirim. Sakapeung setan teh sok bungkeuleukan, lamun ngagoda lalaki sok katembong geulis jangkung lenggik, kulitna hejo carulang, panon cureuleuk, buluna centik, biwir lir dalima beukah, persis ermawar mekar di tengah patamanan, matak kayungyun, matak gandrung liwung kapirangrung.
Lamun ngagoda awewe sok ngarupakeun jajaka jangkung sampulur, boga awak sampayaneun, perlente bisa make, pertentang pinter nyarita, bari kasaratan ku pangaboga, buncir leuit loba duit, nepi ka nu lenjang gampang kagembang.
Taya nu leuwih bahaya batan setan, lain sakadar baruang kanu ngarora bae, dalah nu geus cueut ka hareup ge, lamun kurang kuat iman mah, gampang kahudang rasa kadudut kalbu. Omat sing iatna,malar engke di aherat teu kaasup ka golongan nu dinaha-naha ku Nu Maha Kawasa, saperti kaunggel dina ayat nu ka 60 ieu.
61. Jeung supaya maraneh nyembah Kami. Ieu teh jalan nu lempeng.
Ulah nyembah setan, tapikudu nyembah Gusti Allah. Tah ieu jalan nu lempeng.Jalan nu lempeng teh lain jalan nu pungka-pengkol. Dina kurun Nabi Muhammad jalan nu lempeng teh nya eta agama Islam. Tapi sanajan jalanna lempeng lamun nu leumpangna sumarimpang, sarua bae jeung nu nutur-nutr jalan nu pungkal-pengkol. Sanajan agamaIslam teh agama nu lempeng, lamun jelema nu ngangken ngagem agamaIslam sumarimpang dina widang akidah jeung ubudiah,kaluar tina Al Qur-an jeung Al Hadits, sarua bae jeung nu ngagem agama nu pungkal-pengkol.
62. Jeung satemenna setan teh nyasabkeun sabagian gede ti antara maraneh. Naha ku naon maraneh henteu ngagunakeun akal pikiran ?
Dina ayat ieu disebutkeun yen manusa teh sabagian gede atawa lolobana biluk ka setan. Jadi, nu ta’at ka Gusti Allah mah sabagian leutik atawa ngan saeutik. Lamun urang nitenan ummat manusa di saantero jagat make kacamata dhahir, nu ngagem agama Islam teh sabagian leutik. Terus kaayaan ummat Islam dipaluruh sing rada telik, sigana mah leuwih loba kaum munafikin batan nu bener-bener iman. Da eta bae sa RW kira-kira kaum muslimin teh aya kana dua rebuna, tapi nu sapopoena daek kamasjid mah teu aya sapersen-sapersen na acan.
Lolobana nu ngaku ngagem agama Islam teh lamun ditanya naon hartina Islam, bakal ngabaigeug. Boloampar golongan nu ireug-talingeuh, nu geus kaasup golongan intelek oge, upama dibejaan teu meunang dahar ku leungeun kenca atawa bari nangtung, sabab nurutkeun hadits kalakuan kitu teh kalakuan setan, pokna teh : ”Dina Islam mah euweuh kabebasan, dahar-dahar bae kudu nurutkeun aturan”. Padahal Islam teh hartina pasrah sumerah ka Nu Maha Kawasa, kakarek dicarek dahar nurutan setan oge geuning geus teu aya kaikhlasan.
Sedeng setan teh dina pamungkas ayat nu ka 60 disebutkeun : ”Innahu lakum ’aduw wum mubiin”, satemenna manehna teh musuh nu geus tetela.
Cik atuh sakalieun nu baroga akal mah ulah hayang diseksek-seksek-keun ”afalam ta kuunuu ta’qiluun” naha kunaon maraneh teu ngagunakeun akal pikiran.
63. Tah ieu teh Jahannam nu geus dijangjikeun ka maraneh.
64. Pek ayeuna geura arasup ka dinya ku lantaran maraneh teh kalafir.
Upama urang ka Gusti Allah nukang nonggong tapi ka setan nyanghareup, wayahna tamaha sorangan, lamun engke di alam akherat Gusti Allah ngadawuh : ”Yeuh, ieu teh naraka Jahannam, nu geus dijangjikeun ka sing saha nu biluk ka setan. Pek geura arasup ka dinya, taur rasa bongan maraneh baredegong, teu daek nurut kana parentah Kami.” Omat ulah ngarasa diteungteuinganan, sabab tiheula ge teu kurang-kurang dipepelingan, ulah ngalajur napsu, nurut kana pangajak setan.
65. Dina poe ieu Kami nutup sungut maranehna, tapi leungeun maranehna ngaromong ka Kami, jeung suku maranehna jadi saksi ngeunaan naon-naon nu geus dilampahkeun ku maranehna.
Engke dina yaumal-hisab, sungut urang dibekem, tapi leungeun urang ngabejer-beaskeun naon-naon anu geus dipigawena, geus dipake nyabak naon, nyokot naon, ngarampaan naon, neunggeul atawa nonjok saha, jeung nuliskeun naon. Nya kitu deui suku, jadi saksi ngeunaan lalampahan urang, geus dipake leumpang kamana, nincak naon jeung najong naon.
Bisa jadi dina jero hate mah urang teh nyarita : ”Naha enya kitu, leungeun jeung suku bakal bisa cumarita ?” Lamun rada mangmang, coba tanyakeun ka pulisi nu sok ngaditeksi pakasaban kaom pancalongok, geuning tapak leungeun jeung tapak suku bangsat teh sok bisa cumarita.
66. Jeung lamun Kami miharep, pasti Kami ngaleungitkeun panenjo maranehna, sanggeus kitu maranehna teh paheula-heula nareangan jalan, tapi kumaha maranehna rek barisaeun nenjo ?
Upama kabebasan ucap jeung lampah manusa teu make wates wangen, maranehna dikumakarepkeun, rek ngomong kumaha bae jeung rek ngalakukeun naon bae, tanwande kaayaan moal saperti ayeuna. Nu kuat bakal ngaraja dewek,kaom dhu’afa bakaljadi korban kasawenang-wenangan. Manusa bakal lolong, moal bisa nenjo mana nu bener jeung mana nu salah, moal nyaho mana nu syah tur halal jeung mana nu bathal tur haram. Moal aya larangan maehan,jinah, mabok, ngadu, ngarampog jeung rupa-rupa kajahatan sarta kama’siatan. Manusa bakal balap paloba-loba harta, pagede-gede kakawasaan ku jalan kabengalan jeung kabiadaban. Maranehna moal barisaeun nenjo jalan kasalametan. Lamun seug Gusti Allah ngersakeun kitu, ngaleungitkeun panenjo ummat manusa..... sauntungna henteu, Alhamdulillaah manusa dipaparin panenjo jeung pituduh.
TAFSIR & TARJAMAH SURAT YAA-SIIN
Ayat 59 nepi ka 66
59. Jeung dina poe ieu maraneh marisah yeuh jalma-jalma nu baroga dosa !
Sanggeus Gusti Allah nigas perkara sakumna ummat manusa, Manten-na maparin pangwilujeng ku dawuhan salaam ka para ahli sawarga, terus nimbalan jalma-jalma nu baroga dosa supaya misah ti nu gunuluran bagja kamanyangan, arindit ka tempat panganjrekan nu kacina hinana, nya eta naraka Jahannam sakumaha nu kaunggel dina ayat ka 63.
60. Naha lain Kami teh geus marentah ka maraneh, yeuh Bani Adam, supaya maraneh henteu nyembah setan, lantaran satemenna setan teh musuh maraneh nu geus tetela!
Timbalan Gusti Allah pikeun sakumna bani Adam supaya henteu nyembah setan, geus didugikeun ku para Rasul jeung waratsatul anbiya’. Di lembur urang ayeuna, para ulama, kiai atawa ajengan jeung para da’i atawa mubaligh, taya kendatna meupeujeuhan sangkan henteu nyembah setan. Upama urang keukeuh peuteukeuh embung digeuing, engke di aherat bakal dinaha-naha ku Nu Maha kawasa saperti nu kaunggel dina ayat ieu.
Nyembah setan teh nyaeta nyembah ka salian ti Gusti Allah, lantaran nurut kana pangajak setan. Aya keris pusaka, ceuk setan teh :”Tuh buru-buru rumat keris tuturunan ti karuhun, pusti-pusti malar bisa ngalapkaramatna. Lamun rek mitembeyan ngagarap sawah kade ulah poho nyungsumheula di sungapan, lamun rek panen kudu make sawen jeung rarakaan, ulah poho ngongkorongan pabeasan ku areuy geureung jeung omat ulah tinggaleun parukuyan pikeun ngalap berekahna Dewi Sri.”
Kitu di antarana harewaos setan nu teu ngajirim. Sakapeung setan teh sok bungkeuleukan, lamun ngagoda lalaki sok katembong geulis jangkung lenggik, kulitna hejo carulang, panon cureuleuk, buluna centik, biwir lir dalima beukah, persis ermawar mekar di tengah patamanan, matak kayungyun, matak gandrung liwung kapirangrung.
Lamun ngagoda awewe sok ngarupakeun jajaka jangkung sampulur, boga awak sampayaneun, perlente bisa make, pertentang pinter nyarita, bari kasaratan ku pangaboga, buncir leuit loba duit, nepi ka nu lenjang gampang kagembang.
Taya nu leuwih bahaya batan setan, lain sakadar baruang kanu ngarora bae, dalah nu geus cueut ka hareup ge, lamun kurang kuat iman mah, gampang kahudang rasa kadudut kalbu. Omat sing iatna,malar engke di aherat teu kaasup ka golongan nu dinaha-naha ku Nu Maha Kawasa, saperti kaunggel dina ayat nu ka 60 ieu.
61. Jeung supaya maraneh nyembah Kami. Ieu teh jalan nu lempeng.
Ulah nyembah setan, tapikudu nyembah Gusti Allah. Tah ieu jalan nu lempeng.Jalan nu lempeng teh lain jalan nu pungka-pengkol. Dina kurun Nabi Muhammad jalan nu lempeng teh nya eta agama Islam. Tapi sanajan jalanna lempeng lamun nu leumpangna sumarimpang, sarua bae jeung nu nutur-nutr jalan nu pungkal-pengkol. Sanajan agamaIslam teh agama nu lempeng, lamun jelema nu ngangken ngagem agamaIslam sumarimpang dina widang akidah jeung ubudiah,kaluar tina Al Qur-an jeung Al Hadits, sarua bae jeung nu ngagem agama nu pungkal-pengkol.
62. Jeung satemenna setan teh nyasabkeun sabagian gede ti antara maraneh. Naha ku naon maraneh henteu ngagunakeun akal pikiran ?
Dina ayat ieu disebutkeun yen manusa teh sabagian gede atawa lolobana biluk ka setan. Jadi, nu ta’at ka Gusti Allah mah sabagian leutik atawa ngan saeutik. Lamun urang nitenan ummat manusa di saantero jagat make kacamata dhahir, nu ngagem agama Islam teh sabagian leutik. Terus kaayaan ummat Islam dipaluruh sing rada telik, sigana mah leuwih loba kaum munafikin batan nu bener-bener iman. Da eta bae sa RW kira-kira kaum muslimin teh aya kana dua rebuna, tapi nu sapopoena daek kamasjid mah teu aya sapersen-sapersen na acan.
Lolobana nu ngaku ngagem agama Islam teh lamun ditanya naon hartina Islam, bakal ngabaigeug. Boloampar golongan nu ireug-talingeuh, nu geus kaasup golongan intelek oge, upama dibejaan teu meunang dahar ku leungeun kenca atawa bari nangtung, sabab nurutkeun hadits kalakuan kitu teh kalakuan setan, pokna teh : ”Dina Islam mah euweuh kabebasan, dahar-dahar bae kudu nurutkeun aturan”. Padahal Islam teh hartina pasrah sumerah ka Nu Maha Kawasa, kakarek dicarek dahar nurutan setan oge geuning geus teu aya kaikhlasan.
Sedeng setan teh dina pamungkas ayat nu ka 60 disebutkeun : ”Innahu lakum ’aduw wum mubiin”, satemenna manehna teh musuh nu geus tetela.
Cik atuh sakalieun nu baroga akal mah ulah hayang diseksek-seksek-keun ”afalam ta kuunuu ta’qiluun” naha kunaon maraneh teu ngagunakeun akal pikiran.
63. Tah ieu teh Jahannam nu geus dijangjikeun ka maraneh.
64. Pek ayeuna geura arasup ka dinya ku lantaran maraneh teh kalafir.
Upama urang ka Gusti Allah nukang nonggong tapi ka setan nyanghareup, wayahna tamaha sorangan, lamun engke di alam akherat Gusti Allah ngadawuh : ”Yeuh, ieu teh naraka Jahannam, nu geus dijangjikeun ka sing saha nu biluk ka setan. Pek geura arasup ka dinya, taur rasa bongan maraneh baredegong, teu daek nurut kana parentah Kami.” Omat ulah ngarasa diteungteuinganan, sabab tiheula ge teu kurang-kurang dipepelingan, ulah ngalajur napsu, nurut kana pangajak setan.
65. Dina poe ieu Kami nutup sungut maranehna, tapi leungeun maranehna ngaromong ka Kami, jeung suku maranehna jadi saksi ngeunaan naon-naon nu geus dilampahkeun ku maranehna.
Engke dina yaumal-hisab, sungut urang dibekem, tapi leungeun urang ngabejer-beaskeun naon-naon anu geus dipigawena, geus dipake nyabak naon, nyokot naon, ngarampaan naon, neunggeul atawa nonjok saha, jeung nuliskeun naon. Nya kitu deui suku, jadi saksi ngeunaan lalampahan urang, geus dipake leumpang kamana, nincak naon jeung najong naon.
Bisa jadi dina jero hate mah urang teh nyarita : ”Naha enya kitu, leungeun jeung suku bakal bisa cumarita ?” Lamun rada mangmang, coba tanyakeun ka pulisi nu sok ngaditeksi pakasaban kaom pancalongok, geuning tapak leungeun jeung tapak suku bangsat teh sok bisa cumarita.
66. Jeung lamun Kami miharep, pasti Kami ngaleungitkeun panenjo maranehna, sanggeus kitu maranehna teh paheula-heula nareangan jalan, tapi kumaha maranehna rek barisaeun nenjo ?
Upama kabebasan ucap jeung lampah manusa teu make wates wangen, maranehna dikumakarepkeun, rek ngomong kumaha bae jeung rek ngalakukeun naon bae, tanwande kaayaan moal saperti ayeuna. Nu kuat bakal ngaraja dewek,kaom dhu’afa bakaljadi korban kasawenang-wenangan. Manusa bakal lolong, moal bisa nenjo mana nu bener jeung mana nu salah, moal nyaho mana nu syah tur halal jeung mana nu bathal tur haram. Moal aya larangan maehan,jinah, mabok, ngadu, ngarampog jeung rupa-rupa kajahatan sarta kama’siatan. Manusa bakal balap paloba-loba harta, pagede-gede kakawasaan ku jalan kabengalan jeung kabiadaban. Maranehna moal barisaeun nenjo jalan kasalametan. Lamun seug Gusti Allah ngersakeun kitu, ngaleungitkeun panenjo ummat manusa..... sauntungna henteu, Alhamdulillaah manusa dipaparin panenjo jeung pituduh.
Postingan
Tidak ada komentar:
Posting Komentar